ลูกชายวัย 14 ยัดเงินใส่มือแม่ 300บาท และพูดหนึ่งคำที่ทำให้แม่น้่ำตาไหล

จขกท มีลูกชาย วัย 14 ปี เรียนอยู่ ม.3 เมื่ออาทิตย์ก่อน มาบอกเราว่า แม่ ผมหางานได้แล้วนะ 
เราก็ถามลูกชายว่า งานอะไร ลูกชายบอกว่า เป็นช่างเหล็ก อ๊อกเหล็ก เค้ารับผมทำ ทำวันเสาร์-อาทิตย์ 
ต้องบอกก่อนว่า ด้วยความที่เลี้ยงลูกคนเดียว เลิกกับพ่อเค้าไปตั้งแต่เค้ายังไม่เกิด และสอนให้ลูกช่วยเหลือตัวเองมาตั้งแต่เด็ก 
เราอยู่บ้านหลังใหญ่ อยู่รวมกัน 11 คน บ้านเป็นของพี่ชาย แต่เรากับลูกก็ไม่ได้อยู่แบบสุขสบาย หรือ ลำบาก อะไรมากมาย 
แต่เรา ด้วยวัย 38 ทำงานบริษัทมาก็หลายสิบปี ไม่มีเงินเก็บเลยสักบาท ค่าเทอมลูก และค่าใช้จ่ายอื่น ๆ เรายังต้องขอพี่ชายเราอยู่ (น่าอายเนอะ)
...พอลูกชายบอกว่าจะไปทำงาน เราก็เลยไม่ขัด ใจนึง ก็คิดว่า ดี จะได้ให้ลูกไปหาประสบการณ์ ดีที่ลูกไม่เลือกงาน ดี ที่ได้ช่วยประหยัดเงินไปโรงเรียน โดยไม่ต้องไปขอพี่ชายของเรา แต่ใจนึงก็รู้สึกเกลียดตัวเอง ทำให้ลูกลำบาก ต้องไป

ทำงานแบกหาม ลูกชายไปเริ่มงานวันอาทิตย์ ออกไปตั้งแต่เช้า กลับเข้ามากินข้าวเที่ยง เห็นสภาพลูกแล้ว สงสารลูกมาก ลูกดูเหนื่อย และ หิวมาก เราเป็นแม่ ทำได้คือ เอาน้ำ เอาข้าวให้ลูกกิน กินเสร็จพอบ่ายลูกก็กลับไปทำงานต่อ(ดีที่ ที่ทำงานใกล้บ้าน)...ทั้งวัน เราเอาแต่คิดว่า ลูกจะไหวมั้ย จะโดนเจ้านายด่ามั้ย จะทำของเค้าเสียหายมั้ย จะเกิดอันตรายอะไรในที่ทำงานมั้ย จะสู้กับงานใช้แรงงานไหวมั้ย คำถามเกิดขึ้นในหัวมากมาย รอให้ลูกกลับมาจะถามลูกทั้งหมดนี้....ลูกกลับเข้าบ้าน ห้าโมงเย็น ด้วยสภาพที่ดูแย่กว่าตอนเที่ยง ถามลูกว่าเป็นไงบ้าง ลูกยัดเงินใส่มือเรา สามร้อยบาท นี่แม่ เค้าให้ผมต้งสามร้อยบาทแน่ะ แม่เก็บไว้นะ เราส่งเงินคืนให้ลูก แล้วร้องไห้ บอกให้ลูกเก็บไว้ ลูกถามเราว่า ร้องไห้ทำไม ...ทุกอย่างเลยพรั่งพรูออกมา แม่ขอโทษนะลูก ที่ทำให้ลูกต้องลำบาก ทำให้ลูกต้องเหนื่อยขนาดนี้ แม่ขอโทษ ๆๆๆๆๆๆๆ ลูกเข้ามากอดและปลอบเรา ผมไม่เป็นไรแม่ ผมไหว.................เราร้องไห้หนักมาก